آخرین روز

آخرین روز مدرسه بود وبعضی ها خوشحال وبعضی... 

تو یکسال با این آسمونی ها بودم وکلی خاطرات تلخ وشیرین دارم ، اولین سالی بود که چنین دانش آموزانی داشتم ، بماند خوب یا بد..البته معلم هایی که در مدرسه استثنایی کار میکنند بهتر میتونن متوجه بشن.دختری داشتم به نام سحر درطول سال کلآ سرناسازگاری با هر معلمی داشت نمیدونم چرا..با خودم میگفتم امروز دیگه از دست تیکه اندازی هاش راحت میشم به طوری که حتی مدیریت مدرسه خواست برای سال آینده تدریس پایه ششم را به من محول کنه  به شدت مخالفت کردم وگفتم منوبکشید دیگه نمیخوام با اینا باشم.سحر از نظر من استثنایی نبودنه از نظر درسی ونه ازلحاظ قیافه،در طول سال از دست خودشو خدامون شاکی بود که چرا بایدیه مشکل کوچولو باعث بشه من تو17سالگی یه دانش آموز کلاس پنجم باشم وبه آرزوم که بازیگر شدنه نرسم وبه دانشگاه راه پیدا نکنم(ازنظر پزشک مغز این دانش آموز ازحد طبیعی خودکوچکتره)امروز باتمام وجود ازم میخواست که براش دعا کنم تا خدا اونو از دنیا ببره آخه خسته شدم از این زندگی از این همه اعصاب خورد کنی واسه همه..مثل همیشه بیش از اینکه براش معلم باشم باز هم مثل یه مشاور پای حرفاش نشستمو کلی نصیحتش کردم به طوری که با دیدن اشکاش ،چشمای خودمم غرور رو جلوش شکست و اشکی شد.آخه این بچه ها که گناهی ندارندچرابعضی هاشون مثل سحر باید اینقدرناامیدباشندوعذاب بکشند. 

فقط از خدامون خواستم تا صبری بهش بده که بتونه ادامه راهش را با امید سیر کنه. 

به امید روزی که تمام بچه ها با تن سالم وروحی سرشار از امید زندگی کنند. 

سحر جان برایت بهترین ها رو آرزو میکنم.دوستتون دارم فرشته ها....